Nu ga ik even speculeren: zijn Klavers argumenten tijdens de formatieonderhandelingen ook op deze manier weggewuifd, op zo’n toon van “jochie, hoe kom je daar nou toch bij?”. Deze vorm van liegen – zaken bagatelliseren of afdoen als onwaar en vervolgens door middel van neerbuigende toon en houding verdere repliek afkappen – is een ‘gesprekstechniek’ die mij in het verleden ook menigmaal parten heeft gespeeld. In totaal andere context, maar toch weer eeuwig hetzelfde liedje. Alsof je tegen dovemansoren praat zodra er feiten en logische redeneringen op tafel komen.
Misschien kunnen vrouwen, etnische minderheden en anderen die met zakelijke argumenten niet in de eigenlijk zeer geschikte baan terecht komen deze column gebruiken om een “tegengif” te ontwikkelen wanneer zij met dit soort gesprekstechnieken weer eens van het kastje naar de muur worden gestuurd. Kunnen we eindelijk ook dat glazen plafond (nee hoor, stil maar, dat bestaat immers niet…) gaan neersabelen. En als het Klaver op korte termijn lukt om deze ‘gesprekstechnieken’ te pareren hebben we misschien, ein-de-lijk, een vruchtbaarder politiek alternatief dan Rutte met zijn Buma en die PVV-achtige afsplitsingen.
Politieke keuzevrijheid! Pfff.
