87. Tweedeling, ook een oplossing

In dat kikkerlandje van ons hebben we een groot probleem, en het is niet het coronavirus. Nee zeg, dat virus is gelukkig maar een mening! En van meningen kun je niet ziek worden. Iedereen die op de IC belandt is dus ook een grote aansteller, want je niet goed voelen is ook maar een mening. En als je dan geopereerd moet worden, aan een acute blinde darm ofzo, hartstoornisje, dan hoef je dat niet door een arts die daar tien jaar voor heeft doorgeleerd te laten doen, nee zeg. Kennis is ook maar een mening! Want wat is de waarheid? Er is geen absolute waarheid; alles is waar! Vraag maar na, aan wie je maar wil. Of nee, sla er de kranten maar op na. Want dat een column iemands mening met mooi verwoorde kritiek, zonder wetenschappelijke pretenties, bevat is duidelijk, maar de mening van Miep en Jaap Prietpraat uit Broekerdorp die een uurtje op sociale media hebben gezeten kunnen je precies vertellen hoe het zit en dat wordt dan gebracht als groot nieuws! Gelukkig maar, hoef ik zelf niet meer achter mijn informatie aan. Die kan ik toch al niet meer vinden in die hausse van onzinmeningen. Het kolossale voordeel van deze situatie is echter dat we niet langer meer bang hoeven te zijn voor de nepinformatie van de Russen, want hun troep verdwijnt in de zee van idiote theorieën die we momenteel zelf produceren.

Maar nu er in onze maatschappij een tweedeling aan het ontstaan is tussen mensen die nog wel waarde hechten aan expertise, scholing en vakmanschap en degenen die dit alles afdoen als nepnieuws en “ook maar een waarheid”, dient zich gelijk de oplossing aan voor het personeels- en plaatstekort in de zorg als de volgende coronagolf uitbreekt. De mensen die het allemaal maar onzin vinden en zich lekker verschuilen achter “maar hullie doen het ook niet… kijk maar naar de foto’s van de EU-top” leggen we allemaal in de schuren van de boeren die nu hun kippen, varkens en koeien daar hutje mutje hebben opgestapeld. Al die beesten de wei in, waar ze horen, en alle mensen heel romantisch op een lekkere dikke laag stro, iedereen mag iedereen zoveel knuffelen als die maar wil. Mocht er dan iemand toch ziek worden (maar dat gebeurt niet hoor!) dan vragen we gewoon de groenteboer om de “zieke” (tuurlijk joh, geloof je ’t zelf?) even aan de beademing te leggen. Want hoe moeilijk kan dat zijn? Je kijkt even naar een paar instructievideootjes, je bestelt wat pijnstillers bij Alibombali in China (ja, ik word gesponsord, sorry) en je kan aan de slag! Iedereen blij, de zieke zo weer beter en het knuffelen kan weer voortgezet worden. Zijn we van die dieronvriendelijke megastallen af, de fysiekcontactjunks kunnen de hele godgansedag hun gang gaan en in de reguliere ziekenhuizen hebben we dan genoeg plaats en personeel voor de werkelijk zieken (tja, wat is waarheid, he?) om die met de zorg, gebaseerd op kennis en vakmanschap, weer op de been te krijgen.

Zo fijn als alles toch nog goed komt.