76. Verbeelding is belangrijker dan kennis (Einstein)

Wie zich wel eens hardop heeft proberen voor te stellen hoe dat nou zit met dat uitdijende heelal kreeg waarschijnlijk als antwoord de vergelijking met een ballon. Neem een leeg ballonnetje: teken daar wat stippen op en blaas vervolgens het ballonnetje op. Wat zie je tijdens het blazen gebeuren? De afstand tussen de stippen wordt groter en hoe verder van elkaar weg des te groter de onderlinge afstand. Maar ook: welke stip je ook bekijkt: dit gaat op voor alle stippen.

Maar nu wordt het leuk, want wat er in de ballon zit weten we: dat hebben we er zelf ingeblazen. Maar als ons heelal ook een soort ballon is, waarbij ons melkwegstelsel een van die stippen is en het blaasproces kennelijk in volle gang is (want dat hebben astrofysici gemeten) vragen wij ons allemaal natuurlijk meteen, een tikje confuus, dat wel, af wat er dan in die “ballon” zit waarop ons melkwegstelsel zit uit te dijen. En hier hebben we voor ieder wat wils.

De gelovige kan met grote stelligheid roepen: god natuurlijk, en hij wordt steeds groter (want goden kunnen alles, daar zijn ze god voor). Bewijs maar dat het niet zo is. Maar een deeltjesfysicus zou kunnen denken aan een antwoord in de trant van donkere energie en dito materie. Zit die vermiste 96% (schatting, pin me er niet op vast!) equivalente massa er binnenin? Wie het weet – sorry; meet! – mag het zeggen. Maar andere fysici zeggen misschien: nee, dat is informatie. Kijk maar, als de oppervlakte van de steeds groter wordende bol – het heelal – groter wordt neemt de inhoud nog harder toe (het oppervlak met de tweede en de inhoud met de derde macht; wiskunde, dames en heren) en dus ook het effect van massa dat we meten. Moet er natuurlijk wel een link tussen informatie en massa zitten, maar daar wordt nog diep over nagedacht.

De mens gelooft, de mens doet onderzoek, maar de mens is ook spiritueel en begaan met zijn ziel. In die lijn is, heel onwetenschappelijk en ook alweer totaal niet te bewijzen, een mogelijkheid dat al onze zielen, geesten en wat we verder nog bedacht, gevoeld en vermoed hebben na hun diensttijd in onze wereld terug in die bol gaan. Misschien komt ons hele spirituele leven daar ook wel uit! NEEE, roept de reïncarnatie-aanhanger nu bezorgt: dat blijft allemaal op aarde, hoe kan anders de geest van mijn overleden oma in onze buurkat terecht zijn gekomen? Tja, daar zou ik ook het antwoord niet op weten. Maar dat je het antwoord niet weet wil nog niet zeggen dat het dan dus ook niet waar is. Dus.